الهی! به مردانِ در خانه‌ات  به آن زن‌ذلیلان فرزانه‌ات  به آنان‌که با امر «روحی فداک»  نشینند و سبزی نمایند پاک  به آنان‌که از بیخ و بن زی‌ذی‌اند  شـب و روز با امر زن می‌زیند  به آنان‌که مرعوب مادرزنند  ز اخلاق نیکوش دم می‌زنند  به آن شیرمردانِ با پیشبند  که در ظرف شستن به تاب و تبند  به آنان‌که در بچه‌داری تکند  یلانِ عوض‌کردنِ پوشکند  به آنان‌که بی امر و اذن عیال  نیاید در از جیب‌شان یک ریال  به آنان‌که با ذوق و شوق تمام  به مادرزن خود بگویند: مام  به آنان‌که دارند با افتخار  نشان ایزو... نه، زی‌ذی نه‌هزار  به آنان‌که دامن رفو می‌کنند  ز بعد رفویش اتو می‌کنند  به آنان‌که درگیر سوزن نخند  گرفتار پخت و پز و مطبخند  به آن قورمه‌سبزی‌پزانِ قَدَر  به آن مادرانِ به‌ظاهر پدر  الهی! به آه دل زن‌ذلیل  به آن اشک چشمان ممد سیبیل  به تن‌های مردان که از لنگه‌کفش  چو جیغ عیالات‌شان شد بنفش  که ما را بر این عهد کن استوار  از این زن‌ذلیلی مکن برکنار  به زی‌ذی جماعت نما لطف خاص  نفرما از این یوغ ما را خلاص

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: