ســـرگــــرمـــی تـــفـــریــحــی


ســـرگــــرمـــی تـــفـــریــحــی

همه مطلبی داره (اما مجــــــــــــاز )


یادمان باشد

 
 



یادمان باشد که: او که زیر سایه دیگری راه می رود، خودش سایه ای ندارد. 

یادمان باشد که: هر روز باید تمرین کرد دل کندن از زندگی را. 

یادمان باشد که: زخم نیست آنچه درد می آورد، عفونت است. 

یادمان باشد که: در حرکت همیشه افق های تازه هست. 

یادمان باشد که: دست به کاری نزنم که نتوانم آن را برای دیگران تعریف کنم. 

یادمان باشد که: آنها که دوستشان می دارم می توانند دوستم نداشته باشند. 

یادمان باشد که: فرار؛ راه به دخمه ای می برد برای پنهان شدن نه آزادی. 

یادمان باشد که: باورهایم شاید دروغ باشند. 

یادمان باشد که: لبخندم را توى آیینه جا نگذارم. 

یادمان باشد که: آرزوهای انجام نیافته دست زندگی را گرفته اند و او را راه می برند. 

یادمان باشد که: لزومی ندارد همان قدر که تو برای من عزیزی، من هم برایت عزیز باشم. 

یادمان باشد که: محبتی که به دیگری می کنم ارضای نیاز به نمایش گذاشتن مهر خودم نباشد. 

یادمان باشد که: اندک است تنهایی من در مقایسه با تنهایی خورشید. 

یادمان باشد که: دلخوشی ها هیچکدام ماندگار نیستند. 

یادمان باشد که: تا وقتی اوضاع بدتر نشده! یعنی همه چیز رو به راه است. 

یادمان باشد که: هوشیاری یعنی زیستن با لحظه ها. 

یادمان باشد که: آرامش جایی فراتر از ما نیست. 

یادمان باشد که: من تنها نیستم ما یک جمعیتیم که تنهائیم. 

یادمان باشد که: برای پاسخ دادن به احمق، باید احمق بود! 

یادمان باشد که: در خسته ترین ثانیه های عمر هم هنوز رمقی برای انجام برخی کارهای کوچک هست! 


 



یادمان باشد که: لازم است گاهی با خودم رو راست تر از این باشم که هستم. 

یادمان باشد که: سهم هیچکس را هیچ کجا نگذاشته اند، هر کسی سهم خودش را می آفریند. 

یادمان باشد که: آن هنگام که از دست دادن عادت می شود، بدست آوردن هم دیگر آرزو نیست. 

یادمان باشد که: پیشترها چیزهایی برایم مهم بودند که حالا دیگر مهم نیستند. 

یادمان باشد که: آنچه امروز برایم مهم است، فردا نخواهد بود. 

یادمان باشد که: نیازمند کمک اند آنها که منتظر کمکشان نشسته ایم. 

یادمان باشد که: هرگر به تمامی ناامید نمی شوی اگر تمام امیدت را به چیزی نبسته باشی. 

یادمان باشد که: غیر قابل تحمل وجود ندارد. 

یادمان باشد که: گاهی مجبور است برای راحت کردن خیال دیگران خودش را خوشحال نشان بدهد. 

یادمان باشد که: خوبی آنچه که ندارم این است که نگران از دست دادن اش نخواهم بود. 

یادمان باشد که: وظیفه من این است؛ حمل باری که خودم هستم تا آخر راه. 

یادمان باشد که: در هر یقینی می توان شک کرد و این تکاپوی خرد است. 

یادمان باشد که: همیشه چند قدم آخر است که سخت ترین قسمت راه است. 

یادمان باشد که: امید، خوشبختانه از دست دادنی نیست. 

یادمان باشد که: به جستجوى راه باشم، نه همراه. 


 


نظرات شما عزیزان:

هانی
ساعت19:13---7 بهمن 1390
سلام آقا مجید وبلاگتون خیلی جالبه بهتون تبریک میگم موفق باشید.
خوشحالم که بهم سر میزنید.

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





نويسنده: مجید رهنما | تاريخ: سه شنبه 4 بهمن 1390برچسب:شعر عاشقانه " عاشقانه "عشقولانه ,
| موضوع: <-PostCategory-> |